De Filosoof

De Filosoof staat niet vast in tijd of plaats. Hij ziet roest niet als verval, maar als het bewijs dat er geleefd is. De steen onder hem is de aarde, onverwoestbaar en stil, terwijl het roestige golfplaat achter hem fluistert over de vergankelijkheid van alle wat wij bouwen.

Zijn open hoofd vangt gedachten zoals de regen druppels vangt: sommige glijden weg, andere laten sporen achter. Het roest dat van hem afstroomt, markeert zelfs de steen - want gedachten hebben invloed, zelfs op het mest onwrikbare.

De filosoof leert ona dat roest en steen, verval en eeuwigheid, hand in hand kunnen bestaan. Hij vraagt geen antwoorden, alleen nieuwe vragen.

- Ziet roest niet als verval, maar als betekenis.

- Golfplaat buigt beschermend, hoofd in stilte en bezinning.

- Herinnering: alles is tijdelijk, maar in die vergankelijkheid igt wijsheid.